Fa
En
بدون شک به عنوان یک ایرانی عاشق وطن تمایل دارم که بر سکوهای صنعت نفت کشورمان به کار گرفته شوم تا اینکه با تجربه و سوادم برای یک کشور عربی کار کنم. کشوری که در مخزن پارس جنوبی با ایران مشترک است و کار کردن در این شرکت قطری را خیانت به خودم و خانواده و وطنم می دانم ولی چه کنم که شش سال برای این رشته زحمت کشیده ام و 3سال سابقه کارم در این شرکت و مهم تر از همه نیاز به درآمد و سابقه کار آن چاره ای جز برای من نوعی نگذاشته است....
بخشی از نامه این متخصص به نقل از نفت نیوز به این شرح است:
با سلام
چند صباحی است که با سایت شما آشنا شدم و هر چند روزی یک بار اخبار آن را رصد می کنم.
خبری با تیتر برای جذب فارغ التحصیلان بیکار رشته مهندسی نفت چاره اندیشی کنید که از طرف یکی از خوانندگان تان و از فارغ التحصیلان رشته مهندسی نفت بوده ؛ اگر چه واقعیتی غیر قابل انکار است ولی حقیقتی تلخ است که متاسفانه رشته مهندسی نفت در ایران در چند سال اخیر با چالشی بزرگ مواجه شده و آن هم سیل عظیم فارغ التحصیلان این رشته و از طرفی عدم به کارگیری فارغ التحصیلان این رشته در شرکت ملی نفت ایران به عنوان تنها بازار کار وتنها جایی که فارغ التحصیلان این رشته امکان به کارگیری شان وجود دارد.
متاسفانه پذیرش دانشجو در این رشته تا کنون بدون ضابطه صورت گرفته که اگر بخواهیم این رشته را با بقیه رشته ها مقایسه کنیم هیچ گونه امکان بکار بگیری آنها در صنایع غیر وابسته به صنعت نفت وجود ندارد اگر چه متاسفانه از چهار شرکت زیر مجموعه وزارت نفت یعنی شرکت ملی نفت - پتروشیمی-پالایش و پخش و شرکت گاز- فقط شرکت ملی نفت آنهم به صورت محدود سالی سی الی چهل نفر از فارغ التحصیلان این رشته را بکاری می کند درصورتی که از لحاظ منطقی و با توجه به آموزش هایی که به فارغ التحصیلان این رشته داده شده تناسب بیشتری نسبت به رشته هایی چون مکانیک وبرق وعمران و بهداشت محیط و تربیت بدنی و روانشناسی و.... با صنعت نفت و گاز و پتروشیمی وجود دارد.
متاسفانه در آگهی های استخدامی وزارت نفت رشته هایی را فراخوان می زنند که هر انسانی عاقلی را به فکر فرو می برد.
بر کسی پوشیده نیست که مخازن نفت کشورمان در نیمه دوم عمرشان واقع شده اند و استحصال از مخازن هیدروکربوری کشورمان جز سرمایه گذاری بر روش های ازدیاد برداشت همچون: تزریق امتزاجی وغیر امتزاجی گاز، پلیمر،co2، میکروبیال و...و با بکارگیری مهندسان نفت وجود نخواهد داشت.
حال چرا در بدنه صنعت نفت چنین تمایلی کمتر به چشم می خورد سوالی است که سال ها بی پاسخ مانده است!
اگر چه این حقیر و امثال این حقیر اکنون در شرکت های چند ملیتی خارج از کشور چندین سالی است که از کشور خود به دوریم و تاوان بی مهری مسئولین نفتی کشورمان را پس می دهیم و لی خیل عظیمی از جوانان و فارغ التحصیل این رشته منتظر تغییر رویه مسئولان صنعت نفت کشورمان هستند.
متاسفانه در شرکتی که اینجانب به عنوان مهندس شبیه ساز مخزن در آن مشغول به کارم (شرکت قطر پترولیوم) بیش از صد مهندس نفت ایرانی برای کشوری کار می کنند که در بزرگترین مخزن گاز کشف شده دنیا در دل خلیج فارس با کشور عزیزمان در این مخزن مشترک المنافع است.
ایران عزیز چیزی در حدود یازده سال از قطر در برداشت از این مخزن عقب افتاده ؛ حال این سوال درد آور وجود دارد که چگونه قطر خیل عظیمی از فارع التحصیلان این رشته را از ایران جذب می کند ولی شرکت ملی نفت ایران فقط سالی سی چهل نفر؟! آنهم بین فارغ التحصیلان دانشگاه صنعت نفت که خود بنده هم مدارک کارشناسی و کارشناسی ارشدم را از همین دانشگاه ه اخذ کردم.
کمی منطقی تر بیاندیشیم. چند مخزن مشترک با امارات ،عراق،عمان وقطرو..... داریم؟ آیا زمان آن نرسیده که به این پتانسیل خدادی کشورمان که سالها آموزش های سخت مهندسی نفت و آنهم در بهترین دانشکاههای ایران را دیده اند اتکا کرده و با یک آموزش فشرده شش ماه برای این فارغ التحصیلان و آموزشهای حین خدمت - همان کاری که امروز قطر پترولیوم برای فارغ التحصیلان مهندس نفت ایرانی انجام می دهد و سودآن را هم برداشت میکند - گره اقتصاد کشور را باز کنیم؟
از چه می ترسیم؟!
از فروش نرفتن نفتمان؟!
از تحریم؟!
کمی جسارت به خرج دهیم. اگر چرخ صنعت نفت این کشور چرخید تمام صنایع ما خواهد چرخید؛ از قطعه سازی تا ساخت دکل... از ساخت کشتی نفتکش تا دستگاه های چاه پیمایی و...
اگر صنعت نفت کشورمان واقعا با این همه مهندس نفت احتیاجی ندارد پس یک ضابطه ای برای پذیرش دانشجو قائل شویم. نیازی به این همه پذیرش نداریم چرا که رشته مهندسی نفت با رشته هایی چون مهندسی شیمی یا مکانیک یا برق یا عمران یک تفاوت آشکار دارد و آن هم این که این رشته ها یکی از بازار کارشان بدنه صنعت نفت است در حالی که مهندسی نفت تنها بازار کارش، صنعت نفت است .
بدون شک به عنوان یک ایرانی عاشق وطن تمایل دارم که بر سکوهای صنعت نفت کشورمان به کار گرفته شوم تا اینکه با تجربه و سوادم برای یک کشور عربی کار کنم. کشوری که در مخزن پارس جنوبی با ایران مشترک است و کار کردن در این شرکت قطری را خیانت به خودم و خانواده و وطنم می دانم ولی چه کنم که شش سال برای این رشته زحمت کشیده ام و 3سال سابقه کارم در این شرکت و مهم تر از همه نیاز به درآمد و سابقه کار آن چاره ای جز برای من نوعی نگذاشته است....
ثبت نظر