افزایش آدمخواران کره شمالی؛ گرسنگی جولان می دهد

زندگی پشت دیوار‌هایی که رهبران کره‌شمالی برای مردم خود ساخته‌اند برای مردمی که در این سوی دیوار زندگی می‌کنند غیرقابل تصور است، نه این‌که زندگی در باقی دنیا یا حتی در بهترین و مرفه‌ترین نقاط آن بر وفق مراد آدم‌ها باشد، نه.
به گزارش شفقنا، روزنامه بهار نوشت: بیرون از مرزهای کره‌شمالی در آسیا و آمریکا و حتی در سوسیال‌دموکراسی‌های انسان‌مدار اروپایی نیز مردم با مشکلات بسیاری روبه‌رو هستند، بحران اقتصادی و بیکاری هست، جنگ و خونریزی و اختلاف هست، اما همچنان تصور زندگی در داخل مرزهای کره‌شمالی به یک کابوس یا یک نمایش ترسناک و سیاه می‌ماند. در روزهای گذشته، برای چندمین‌بار رسانه‌های دنیا گزارش‌هایی درباره وقوع آدمخواری در کره‌شمالی منتشر کرده‌اند. حال این که کیم جونگ اون، رهبر کره‌شمالی و مقامات این کشور همزمان دنیا را تهدید هسته‌ای می‌کنند . سازمان ملل متحد از 60 سال پیش تحریم‌هایی را علیه این کشور وضع کرده است. پس از حمله ۲۵‌ژوئن سال ۱۹۵۰ که کره‌شمالی به کره‌جنوبی حمله‌ور شد، شورای امنیت سازمان ملل متحد بدون حضور شوروی که جلسه را تحریم کرده بود، قطعنامه‌ای را تصویب کرد که در آن خواستار توقف جنگ و عقب‌نشینی کره‌شمالی شد.
از آن زمان تاکنون تحریم‌های جامعه بین‌المللی نسبت به این کشور روز‌به‌روز شدید‌تر شده است. حالا کار به جایی رسیده که کیم جونگ اون، رهبر کره‌شمالی هشدار داده است که کشورش اقدامات مهمی را در مقابله با تحریم‌های اخیر سازمان ملل متحد اتخاذ خواهد کرد. اظهارات رهبر کره‌شمالی تازه‌ترین مورد از تهدیداتی است که در واکنش به تحریم‌های تازه شورای امنیت سازمان ملل به دلیل آزمایش موشکی اخیر آن کشور صورت می‌گیرد. وزارت دفاع کره‌شمالی هفته گذشته گفت که آن کشور با درنظر‌داشتن آمریکا به عنوان دشمن اصلی خود به توسعه آزمایش‌های موشکی و تجهیزات هسته‌ای ادامه می‌دهد.
هشدار اخیر از سوی رهبر کره‌شمالی در حالی بیان شده است که یکی از روزنامه‌های دولتی این کشور روز شنبه ۲۷‌ژانویه با چاپ مقاله‌ای اعلام کرد که آزمایش موشکی خواسته مردم است. در این مقاله گفته شده است: «خواسته مردم این است که باید دست به اقدامی زد؛ نه یک آزمایش موشکی بلکه اقدامی بزرگ‌تر. شورای امنیت سازمان ملل هیچ راه دیگری برای ما نگذاشته است.»
اما گزارش‌هایی که توسط مردم این کشور منتشر می‌شود چیز دیگری می‌گوید. آن‌طور که تعدادی از فراریان کره‌شمالی گزارش داده‌اند، مردم این کشور آن‌چنان در زندگی سیاه خود دست‌و‌پا می‌زنند که فرصتی برای فکرکردن به شورای امنیت و آزمایش‌های موشکی ندارند. به گزارش ایسنا، در یکی از گزارش‌های اخیر آمده است که یک مرد گرسنه به دلیل کشتن دو فرزندش به دلیل گرسنگی به اعدام محکوم شده است.
گفته می‌شود که یک قحطی پنهان در استان‌های هوانگهای شمالی و جنوبی که استان‌های زراعی محسوب می‌شود وجود دارد که تاکنون مرگ 10‌هزار نفر را به‌دنبال داشته است و بیم آن می‌رود که پدیده آدمخواری در این مناطق افزایش یابد. گزارش‌هایی از خبرگزاری آسیا‌پرس حکایت از آن دارد که مردی جنازه نوه‌اش را از خاک بیرون آورده و خورده و مردی دیگر فرزند خود را به عنوان غذا پخته است. یک خبرچین گفته است: «در ماه می در روستای من، مردی که دو فرزندش را کشته بود و سعی داشت آن‌ها را بخورد به جوخه اعدام سپرده شد. این مرد دختر بزرگ خود را هنگام غیبت همسرش در خانه کشت و سپس پسرش را که شاهد اقداماتش بود به قتل رساند. او سپس به همسرش می‌گوید که گوشت کافی در خانه وجود دارد و با تردیدهای همسرش و اطلاع مقام‌های رسمی بخش‌هایی از بدن‌ بچه‌ها کشف شد.» روزنامه ساندی‌تایمز به نقل از یک مقام رسمی حزب حاکم کارگران کره نوشت: «در روستایی در بخش چونگدان، مردی که از گرسنگی دیوانه شده بود فرزند خود را پخت و خورد.»
مقامات سازمان ملل در سفری که دولت پیونگ‌یانگ حامی مالی آن بود از این منطقه دیدار کردند، اما بنابر گزارش‌های محلی بعید است آن‌ها به مناطق قحطی‌زده رفته باشند. در ماه مي سال گذشته میلادی، موسسه اتحاد ملی در کره اعلام کرد: «یک مرد بعد از این‌که بخشی از بدن همکارش را خورد و سعی داشت باقیمانده‌های آن را به عنوان گوشت گوسفند بفروشد، اعدام شد. مرد دیگری نیز دختری را کشت و خورد و سومین گزارش آدمخواری در سال 2011 ثبت شد. مرد دیگری پس از کشتن 11‌نفر و فروش گوشت آن‌ها به عنوان گوشت خوک در ماه می اعدام شد.» همچنین گزارش‌هایی از آدمخواری در شبکه اردوگاه‌های زندانیان این کشور نیز اعلام شده است.
در این میان خبر‌هایی مبنی بر این‌که ذخیره آذوقه مردم در شهر‌های فرعی به پیونگ‌یانگ منتقل شده است نیز وجود دارد. نمایش این تراژدی سیاه در داخل مرزهای کره‌شمالی در جریان است و ما پشت صفحه مانیتورهایمان نشسته‌ایم، تماشا می‌کنیم و مو به تنمان سیخ می‌شود، با این تفاوت که قرار نیست نمایش که تمام شد مرده‌ها از جا بلند شوند و ما برایشان کف بزنیم.