صنعت آلومینیوم فلز استراتژیک دوران صلح و دوران جنگ است

باشگاه آلومینیوم:  پس از پایان مقاومت و درگیری 12 روزه فرصتی به دست آمد تا با مهندس حقیقی عضو هیات مدیره سندیکای صنایع آلومینیوم در مورد عملکرد سندیکای آلومینیوم و تاثیرات این جنگ 12 روزه و تاثیر آن بر روی صنایع به خصوص صنعت آلومینویم داشته باشیم که متن آن را در ذیل می‌خوانیم:

سر و سامان دادن به عرضه ها و مساله کمبود آلومینیوم در بازار

خوشبختانه سال گذشته با جلساتی در اتاق بازرگانی و در بورس و وزارت صمت برگزار شد و تصمیماتی که اتخاذ شد و هماهنگی‌های بین اسملترها با سندیکای صنایع آلومینیوم، بورس کالا و وزارت صمت بنا بر این شد که تغییری در فرمول قیمت گذاری انجام شود تا درواقع انگیزه بازارسازی برای ایجاد رقابت و ... از بین برود و مقرر شد برای قیمت گذاری از قیمت دلار بازار آزاد استفاده شود و با این کار بازار به یک تعادل نسبی رسید.

گرچه قیمت‌های پایه، قیمتهای بالایی بود ولی به‌هر‌حال یک ثباتی را به‌دنبال داشت که فعالین اقتصادی و تولیدکنندگان بتوانند برنامه‌ریزی بهتری داشته باشند و کار را به‌درستی انجام بدهند وتا حدود قابل‌توجهی، دست دلالان کوتاه شد. گرچه متاسفانه در فاصلة کمی از آن توافقات، اسملترها کمی کم‌لطفی کردند و با توقف فروششان و اجبار و عدم عکس‌العمل‌ از سوی وزارت صمت، ما را مجبور کردند که تن بدهیم به اینکه، 40 دلار هم به قیمت LME اضافه کنیم که به‌نظر عدد منصفانه‌ای نمی‌آید ولی به‌هر‌حال ظاهراٌ چاره‌ای نبود چون دست ماه به جایی نمی‌رسید و کاری از پیش نمی‌بردیم و عملاً دیدیم که وزارت صمت در این سمت بسیار منفعل عمل می‌کند و حمایتی ندارد و آنها گرچه طبق دستور وزارت ملزم به عرضه هستند ولی متاسفانه اگر عرضه هم نکنند، اتفاقی برایشان نمی‌افتد و وزارت صمت قدرت مقابله با این سرپیچی از دستورالعمل خود را هم ندارد.

در سال جدید، عرضه‌ها تقریبا به صورت منظم انجام شده است ولی حتی با توجه به اینکه قیمت دلار کاهشی بود اصلاً رغبتی برای خرید در خیلی‌ از تولیدکنندگان دیده نمی‌شد و برای دلالان که  به‌دنبال نوسان‌گیری در این بازار بودند کسب منفعتی نداشت به همین دلیل از این بازار خارج شدند و شرکت‌های تولیدکننده واقعی توانستند خریدشان را انجام دهند. بحث ناترازی در سال گذشته یکی از بزرگترین معضلات صنعت و ازجمله صنعت آلومینیوم بود. که هم قسمت عرضه و هم قسمت تقاضا را تحت‌فشار قرار داده بود. ما حادثة نقص فنی در شرکت المهدی را داشتیم که آن‌را هم سعی کردیم مدیریت کنیم و از بقیة اسملترها بخواهیم که کسری عرضه المهدی را در بازار تا راه‌اندازی و اصلاح خط،‌ جبران کنند و خوشبختانه این کار را انجام دادند.

در مقاطعی در خردادماه، وزارت صمت، جلوی عرضة بیشتر را تا حدودی می‌گرفت در زمان ناترازی انرژی در تیر و مرداد و..، اسملترها موجودی انبار برای عرضه در بورس داشته باشند. با مذاکره‌ای که با اسملترها، خصوصاً سالکو داشتیم، گفتند که ما نیاز به نقدینگی داریم و همواره باید این خرید‌و‌فروش را انجام بدهیم. اگر بازار داخل نتوانیم بفروشیم و کماکان بورس و وزارت صمت اجازه عرضة بیشتر را به ما ندهند، ما باید به صادرات روی بیاوریم و با صادرات به نیاز مالی‌مان پاسخ دهیم.

با اعمال قیمت دلار آزاد در فرمول قیمت پایه عرضه آلومینیوم در بورس کالا، در واقع دست‌ اسملترها برای تأمین ارز مورد نیازشان باز شد. وزارتخانه و بانک مرکزی قول دادند که ارز آنها را تأمین کنند ولی برای تأمین ارز مشکل داشتند. بعضی از اسملترها عادت و علاقه خاصی داشتند که ارز دولتی بگیرند و کالا را به قیمت آزاد بفروشند که شاید هرکدام از ما هم به جای آنها بودیم بدمان نمی‌آید چنین رانتی دراختیارمان قرار بگیرد. اما قرار این بود که توانمند بشوند و وابسته به دو نرخ ارز دولتی و سهمیه‌های ارزی و.. نباشند و به همین دلیل هم نرخ را آزاد کردیم که ابهامی هم نباشد و از این محل خدای‌نکرده کسی سوء‌استفاده نکند و حتی فکر سوء استفاده هم نکند.

به هر ترتیب توانستیم موفق شویم اولویت‌ با تأمین بازار داخل باشد تا مشکلی از این بابت، مملکت و صنایع تکمیلی را تهدید نکند. لذا این اتفاق افتاد و عرضه‌های بیشتری انجام شد و همچنان هم ادامه دارد.

تجاوز به کشور و تاثیر آن بر صنایع

مسأله دیگری که متأسفانه اواخر خرداد پیش آمد، مسأله تجاوز رژیم اشغالگر به کشورمان بود که حدود 12 روزی کشور دچار بحران شد و یک نوع بلاتکلیفی در اینکه این شرایط به چه سمت‌و‌سویی پیش خواهد رفت، ایجاد شد. نیروهای کار به خاطر اینکه تأمین امنیت جانی و روانی‌شان حفظ شود، در دولت به اسم دورکاری تعطیل شدند. در بخش خصوصی هم تا حدود خیلی زیادی اعم از صنوف و شرکت‌های تولیدی و دفاترشان در شهرها را تعطیل یا نیمه‌تعطیل کردند. خوشبختانه این دوران خیلی طول نکشید و کمتر از 2 هفته تمام شد، اما اثرات آن هنوز باقی است. عدم اطمینان به اینکه به‌هر‌حال این قضیه به چه سمت‌و‌سویی خواهد رفت؟ تصمیم در سطوح بالای ممکلت چه خواهد بود؟ دشمنان چه رویکردی دارند و به‌دنبال چه هدفی هستند؟ حالا بهانه‌هایشان را همة ما می‌دانیم که به چه بهانه‌ای حمله کردند ولی آیا این بهانه‌ها به پایان رسیده و یا همچنان به‌دنبال شرایطی برای دست‌درازی مجدد هستند؟

همة اینها یک سردرگمی را در بازار ایجاد کرده که کسب‌و کار از رونق افتاده و به‌هر‌حال امیدواریم واحدهای تولیدی سعی کنند همان‌طور که همواره در شرایط سخت خود را حفظ کردند و سعی کردند تکالیفی را که ازنظر اجتماعی و اقتصادی برعهده دارند و مسیری که برای خودشان تعیین کردند که آن مسیر تولید است، ادامه دهند و فعال باشند. نیروهای کار را حفظ کنند و زود تصمیم نگیرند.

ما در اتاق بازرگانی با نشست‌هایی که با وزارت صمت و در روز دوشنبه 9 تیرماه با رئیس‌جمهور محترم داشتیم، سعی کردیم بسته‌های پیش‌بینی را برای تاب‌آوری صنعت در این شرایط تنظیم کنیم. یک‌سری تسهیلاتی را دولت درنظر بگیرد برای اینکه صنایع، این دوران را به‌خوبی بتوانند پشت‌سر بگذارند. چون در هر شرایطی، چه برای بازسازی خسارات، برای تداوم تولید و رشد اقتصادی و برپایی چرخة زندگی و صنعت در کشور، لازم است که تولید رونق داشته باشد. حتی اگر که خدای نکرده! شرایط جنگی همچنان حکمفرما باشد، برای اینکه در آن شرایط هم مملکت قدرت تاب‌آوری داشته باشد،‌ ما به تولید و پشتیبانی از هر نظر نیاز داریم و کشور به کلیه‌ی صنایعش نیاز دارد. قطعاً البته یک سری اولویت‌هایی وجود دارد. یک سری از کالاها و صنایع و تولیدات از اولویت می‌افتند و یک سری دیگر در اولویت اصلی قرار می‌گیرند.

فکر می‌کنم که همواره صنعت آلومینیوم در همه شرایط، چه در شرایط جنگی و چه در شرایط پساجنگی و دفاعی و امنیتی و زیرساخت، نقش خیلی مهمی دارد. این فلز، فلزی استراتژیک است و همیشه هم روی این تأکید داشتیم، بنابراین احساس می‌شود که به تولیدات فعالین صنعت آلومینیوم، نیاز هست. چه در شرایط عادی و چه در شرایط اضطرار. بنابراین از همة اهالی صنعت آلومینیوم درخواست می‌کنم که با حفظ روحیه‌شان و ایجاد امید و همدلی در بدنه شرکت‌هایشان، بتوانند جو امیدبخشی را در بین نیروهایشان ایجاد کنند و بتوانیم دوباره تولید و بازار را که لازمة تداوم تولید است، به شرایط خوبی برسانیم و دوباره پررونق و پرظرفیت و پرقدرت به تولید ادامه بدهیم. الان در بازار، مقداری ضعف در خریدو‌فروش و رونق دیده می‌شود که این به دلیل، عدم اطمینان از سمت‌و‌سوی این جریان است.

باز تأکید می‌کنم که صنعت آلومینیوم چه در شرایط صلح چه در شرایط جنگ و چه در دوره پساجنگ و در دوران بازسازی، برای حفظ، برای ترمیم، برای توسعة زیرساخت‌ها،‌ برای همین مشکل ناترازی‌هایی که در صنعت برق داریم، بسیار لازم است. بسیار کارگشا و راه‌گشا است. عزیزانی که در این صنعت اشتغال دارند باید بدانند که فعالیتشان در این وضعیت، در بهبود وضعیت کشور مؤثر هستند و دست از تلاش برندارند. انشاالله دوباره روزهای آرامش کامل به کشور بازگردد و بتوانیم در کنار هم به سازندگی، بازسازی و توسعه زیرساخت‌ها و بهبود شرایط کمک کنیم.