برق واحدهای تولیدکننده آلومینیوم استرالیا از انرژی‌های پاک تامین خواهد شد

به گزارش باشگاه آلومینیوم به نقل از فلزات‌آنلاین به نقل از رسانه «Canary Media»، به نظر می‌رسد استرالیا روند گذار در بخش انرژی‌های پاک از زغال‌سنگ به سمت استفاده کامل از انرژی‌های تجدیدپذیر را آغاز کرده است. اکنون دولت این کشور در تلاش است تا اطمینان حاصل شود که برخی از بزرگ‌ترین مصرف‌کنندگان برق ار جمله واحدهای ذوب و تولید آلومینیوم در فرایند گذار به انرژی‌های پاک نقش پر رنگ‌تری ایفا خواهند کرد.

دولت استرالیا در حال توسعه برنامه‌ای با عنوان طرح «GAPC» است تا هزینه‌های مرتبط با استفاده از انرژی خورشیدی، بادی و سیستم ذخیره انرژی باتری برای تامین برق چهار واحد تولید بزرگ آلومینیوم این کشور را کاهش دهد. این طرح با بودجه ۱٫۳ میلیارد دلاری بخشی از سیاست صنعتی کلان دولت فدرال بوده که هدف از ارائه آن، کاهش انتشار کربن در اقتصاد استرالیا طی یک دهه آینده است.

مارگنیتا جانسون، مدیرعامل شورای آلومینیوم استرالیا در این زمینه اظهار داشت: استرالیا با انجام این اقدام قصد دارد پیامی را درباره اهمیت صنعت آلومینیوم داخلی در گذار به انرژی‌های تجدیدپذیر منتقل کند.

وی در این رابطه پرسشی با این مضمون که «چه اقداماتی لازم است تا صنعت آلومینیوم در این گذار دشوار به انرژی‌های پاک حفظ شود» را مطرح کرد.

واحدهای تولید آلومینیوم از لحاظ مصرف انرژی، یکی از بزرگ‌ترین بخش‌های صنعتی به شمار می‌روند. در همین رابطه، در فرایند تبدیل مواد اولیه به آلومینیوم به حدود صدها مگاوات برق نیاز است.

در استرالیا، کشوری با جمعیتی نزدیک به ۲۸ میلیون نفر، چهار واحد تولید آلومینیوم حدود ۱۰ درصد از برق داخلی را مصرف می‌کنند و تقریبا ۴ درصد از کل انتشار گازهای گلخانه‌ای را به خود اختصاص داده‌اند. همانند بسیاری از مناطق دیگر جهان، در استرالیا منابع تجدیدپذیر ارزان‌ترین منابع دسترسی به برق بوده و در همین راستا هزینه نصب و راه‌اندازی سیستم ذخیره‌ انرژی باتری به طور چشمگیری کاهش یافته است. با این حال، به دلیل اینکه انرژی بادی و خورشیدی به صورت مداوم در دسترس نیست، واحدهای تولید آلومینیوم مجبورند که برق مورد نیاز خود را از منابع متنوع انرژی تامین کنند تا برق کافی برای ادامه فعالیت خود داشته باشند.

وزارت صنعت، علوم و منابع استرالیا هنوز در حال نهایی کردن مفاد طرح «GAPC» بوده و به طور کلی قرار است اجرای آن بین ۳۰ تا ۴۰ درصد از هزینه‌های اضافی مرتبط با استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر به جای منابع سنتی تامین انرژی مانند زغال‌سنگ و گاز را پوشش دهد.

طبق طرح ارائه شده انتظار می‌رود به تولیدکنندگان آلومینیوم استرالیا برای هر تن آلومینیوم سبز تولید شده برای یک بازه زمانی ۱۰ ساله، از سال مالی ۲۰۲۸-۲۹ اعتباری تخصیص داده شود. این طرح بخشی از اقدامی جدید در سطح جهانی است که کشورها به حمایت یا تخصیص یارانه ‌به صنایع سنگین داخلی خود در مسیر اجرای فرایند کربن‌زدایی روی آورده‌اند.

کریس باتای، پژوهشگر مرکز سیاست انرژی جهانی دانشگاه کلمبیا در این خصوص عنوان کرد: در ایالات متحده آمریکا در دوره دولت بایدن، بررسی‌هایی برای ارائه اعتبارات مالیاتی به تولیدکنندگان صنعتی جهت استفاده بیشتر از انرژی‌های تجدیدپذیر انجام شده بود؛ هرچند این مذاکرات در دولت فعلی ترامپ به کندی پیش می‌رود. در چین نیز دولت مرکزی سرمایه‌گذاری فراوانی برای پروژه‌هایی که زغال‌سنگ مصرفی خود را در بخش‌هایی مانند فولاد، سیمان و مواد شیمیایی کاهش یا جایگزین می‌کنند، اختصاص داده است.

وی در ادامه پرسشی را در این زمینه مطرح کرد و آن اینکه کشورها در آینده چگونه خواهند توانست صنایع بزرگ داخلی را به سمت گذار به تجدیدپذیرها هدایت و در این مسیر تمامی تغییرات لازم را پیاده‌سازی کنند؟

به گفته باتای، واحدهای تولید آلومینیوم معمولا قراردادهای بلندمدتی با شرکت‌های تامین‌کننده برق دارند که قیمت برق را برای سال‌ها یا دهه‌ها برای آن‌ها رقمی نسبتا ثابت نگه خواهد داشت که عملا یک مزیت محسوب می‌شود.

در حال حاضر، واحدهای آلومینیوم در استرالیا به پایان قراردادهای خود با تامین‌کنندگان برق نزدیک می‌شوند. از این ‌رو، آن‌ها با بازاری مواجه هستند که به ‌طور چشمگیری تغییراتی را تجربه کرده شده است.

در حال حاضر سه واحد از چهار واحد تولید آلومینیوم استرالیا از جمله واحد «Boyne Island»، «Portland plant» و واحد «Tomago» عمدتا برق مورد نیاز خود را از نیروگاه‌های مبتنی بر سوخت زغال‌سنگ تامین می‌کنند. تنها واحد تولید «Bell Bay» در ایالت تاسمانی عمدتا انرژی مورد نیاز خود را از نیروگاه برق‌آبی تامین می‌کند.

انتظار می‌رود با افزایش سهم انرژی‌های تجدیدپذیر و کاهش تدریجی سوخت زغال‌سنگ در تامین انرژی واحدهای آلومینیوم‌سازی، حدود ۹۰ درصد از نیروگاه‌های زغال‌سنگ فرسوده احتمالا تا سال ۲۰۳۵ از مدار تولید خارج شده و مابقی این نیروگاه‌ها نیز ممکن است تا اواخر سال ۲۰۴۰ تعطیل شوند.

در حال حاضر، سهم زغال‌سنگ در سیستم برق ملی استرالیا سالیانه حدود ۴۶ درصد اعلام شده؛ در حالی که انرژی‌های تجدیدپذیر سهم حدود ۳۵ درصدی را به خود اختصاص داده است. نکته مهم در خصوص راه‌اندازی نیروگاه‌های تجدیدپذیر استرالیا اینکه این پروژه‌ها لزوما در نزدیکی واحدهای تولیدی آلومینیومی قرار ندارند.

شرکت «Rio Tinto»، مالک واحد تولید آلومینیوم «Tomago» در اواخر ماه اکتبر ۲۰۲۵ هشدار داد که این واحد تولیدی ممکن است تا پایان سال ۲۰۲۸ به دلیل افزایش شدید هزینه‌های انرژی، چه از منابع زغال‌سنگ و چه از منابع تجدیدپذیر فعالیت خود را متوقف کند. در حال حاضر واحد «Tomago» بزرگ‌ترین واحد تولید آلومینیوم استرالیا است و حدود ۴۰ درصد تولید سالانه فلز مذکور در این کشور را به خود اختصاص داده است.

مارگنیتا جانسون، مدیرعامل شورای آلومینیوم استرالیا در همین رابطه با اشاره به اینکه مشکلات واحد «Tomago» نشان‌دهنده محدودیت‌های گسترده ابتکاراتی مانند طرح «GAPC» است، اظهار داشت: اگرچه تخصیص اعتبارات مالی تولید می‌تواند هزینه برق تولید آلومینیوم را کاهش دهد اما اقدامات دیگری در همین راستا از جمله توسعه منابع انرژی بادی، خورشیدی و سیستم ذخیره انرژی باتری و همچنین گسترش خطوط انتقال و توسعه زیرساخت شبکه برای این‌کار نیاز خواهد بود تا این منابع تجدیدپذیر برق به واحدهای تولید آلومینیوم متصل شوند.

شورای آلومینیوم استرالیا خواستار تدوین سیاست‌های جدید در حوزه انرژی پاک شده است تا با کاهش مصرف انرژی واحدهای تولیدی آلومینیوم، ظرفیت شبکه برق ملی برای استفاده در سایر بخش‌ها آزاد شود.

به عنوان نمونه، واحدهای تولید آلومینیوم می‌توانند برق مصرفی خود را برای حدود یک ساعت کاهش دهند و این در مواقع اضطراری به تثبیت سیستم ملی برق استرالیا کمک خواهد کرد.

به گفته جانسون، نیروگاه‌های خورشیدی می‌توانند به منبع مهمی برای تامین انرژی واحدهای تولید آلومینیوم تبدیل شوند، زیرا برق مصرفی آن‌ها در طول روز زمانی که این نیروگاه‌ها بیشترین بازدهی را در تولید دارند، بالا است.

وی در پایان خاطرنشان کرد: تلاش بر این است تا گذار به سمت انرژی‌های تجیدیپذیر در استرالیا با موفقیت صورت پذیرد.