آقای احمدی نژاد! شیر و شکر و روغن که خوردنی هستند

اينكه نمي‌شود هر وقت مشكلي در كشور پديد مي‌آيد مسوولان از خود سلب مسووليت كنند.مثلاً درباره سوءاستفاده عظيم مالي اخيررئيس‌جمهور مي‌گويد:بانك‌ها كه دست كسي نيست.يا به هنگام مواجهه با گراني كالايي خاص بگويد سر كوچه ما ارزان است و درباره سکه مي‌گويد:سكه كه خوردني نيست!

رئيس‌جمهور در همدان با اشاره به بالا رفتن قيمت سكه و ارز گفت: مگر سكه خوردني است يا اينكه اهميت بسيار بالايي دارد؟ فقط برخي براي مراسم‌ها به آن احتياج دارند، اما بدخواهان با هزينه پول‌هاي بسيار سكه‌ها را خريداري مي‌كنند تا بازار را به هم بريزند.
 درباره سخنان جناب آقاي احمدي‌نژاد نكاتي چند قابل ذكر است:
1ـ مردم از رئيس‌جمهور و دولت تحت امرش پاسخ مي‌خواهند نه فرافكني و جملات قصار (!). اينكه نمي‌شود هر وقت مساله و مشكلي در كشور پديد مي‌آيد مسوولان با پاسخ‌هاي عجيب و غريب از خود سلب مسووليت كنند.
مثلاً وقتي سخن از سوءاستفاده عظيم بانكي و مالي اخير به ميان مي‌آيد رئيس‌جمهوري مي‌گويد: بانك‌ها كه دست كسي نيست، ما هم كه بي‌تقصيريم و پدرمان نان حلال به ما داده است.
يا به هنگام مواجهه با گراني كالايي خاص بگويد سر كوچه ما ارزان است و حالا هم وقتي قيمت سكه در اقتصاد آشفته كشور سر به فلك مي‌كشد، رئيس‌جمهوري به جاي پاسخگويي درباره بازار سكه و طلا مي‌گويد: سكه كه خوردني نيست و اهميت بالایی ندارد! مگر يك كالا بايد حتماً خوردني باشد تا اهميت يابد؟ با اين حساب مسكن، خودرو، لوازم خانه و لوازم‌التحرير دانش‌آموزان و دانشجويان و... نيز لابد فاقد اهميت هستند!
اگر سكه فراتر از قيمت‌هاي جهاني بالا مي‌رود، به علت عدم‌اعتماد مردم به آينده اقتصادي كشور و سرمايه‌هاي شخصي‌شان است كه روزي به سمت بازار سكه مي‌روند، روزي ديگر اندوخته‌هاي خود را در زمين و مسكن به كار مي‌گيرند و همين‌طور الي آخر!
در حالي‌كه اگر دولت كنوني و دولت‌هاي قبلي اقتصاد سالم و قابل اتكايي براي اين ملت دست و پا كرده بودند، مردم پول هاي خود را به جاي سكه و ارز و زمين و... در بانك‌ها و توليد و بورس و ... سرمايه‌گذاري مي‌كردند.
بله! حق با رئیس جمهور است؛ تا سکه خوردنی نیست اما حال و روزش مانند دماسنجی است که خیلی چیزها را نشان می دهد.
2ـ سكه خوردني نيست و از اين رو به زعم رئيس‌جمهوري اهميت بالايي ندارد. به فرض كه چنين باشد! مگر قيمت خوردنی ها در اين كشور سر به فلك نگذاشته است؟
مردمي كه تا ديروز هنگام تعارف به يكديگر مي‌گفتند: "نان و پنيري هست، با هم مي‌خوريم"، با قيمت‌هاي نجومي كنوني ديگر چه بگويند؟ پنير سفيد صد گرمي كه تا همين چند وقت پيش به قيمت گزاف 1000 تومان فروش مي‌رفت، اكنون 1400 تومان شده است و يك قرض نان سنگك معمولي (بدون آپشن=ساده و غير خاشخاشي!) هم 500 تومان.

روغن مايع 800 گرمي به طور متوسط حدود 2350 تومان است. شير مدت‌دار با 30درصد افزايش به 1300 تومان رسيده و تخم‌مرغ هم كه در حال رفتن به موزه مواد غذایی است و تا 9000 تومان در هر شانه خريد و فروش مي‌شود.

كره بسته‌بندي شده 100 عددي (یک کیلو) كه 6500 تومان بود، حالا شده 9500 تومان ناقابل، شكر بسته‌بندي 900 گرمي نيز كه 900 تومان بود، در روز جاري 1690 تومان اتيكت خورده است و همين طور است حكايت ساير اقلام «خوراكي» از برنج گرفته تا ماست و چاي و سبزی و میوه.
اينها كه خوراكي‌ها هستند آقاي احمدي‌نژاد!

راستي بد نيست آقاي رئيس‌جمهور كه بارها به مهندس و محاسبه‌گر بودن خود تاكيد كرده‌اند، قيمت كنوني همين چند قلم كالاي خوراكي ذكر شده را با قيمت قبلي‌شان كه مال همين تابستان اخير است مقايسه كنند تا ببينند آيا افزايش قيمت‌ها ، همان طوري كه در آن برنامه زنده تلويزيوني اخيرشان فرمودند فقط 6 درصد بوده است يا اينكه عدد و رقم‌ها، چيز ديگري نشان مي‌دهند؟!

3ـ و سخن آخر اينكه منکر زحمات دولت نیستیم و هر تلاشی را ارج می نهیم ولی هر چند گراني و تورم مردم را مي‌آزارد اما بسيار بيش از آن، سخنان توجيه‌آلود مسوولانی رنج‌شان مي‌دهد كه انتظار مي‌رود براي فهم و لااقل تجربه روزانه مردم احترام قائل شوند.