کمرهای شکسته زیر چرخ دنده‌های صنعت

شب‌ها سر راحت بر بالین نمی‌گذارند که مبادا با آغاز صبح فردا دیگر نیازی به حضور آنها در محل کارشان نباشد و با یک کلمه «اخراج» باریکه حقوقشان قطع شود و هیچ کس هم مسوولیتی در قبال آنها نداشته باشد.

منطقه کرمانشاه، این‌که حقوقشان کفاف زندگی را ندهد و همیشه لنگ بمانند دیگر امری عادی است و جزئی از زندگیشان شده، این‌که ماه به ماه نتوانند گوشت و مرغ بخرند، اینکه بخش اعظم حقوق را دست نخورده تحویل صاحب خانه بدهند.

ته مانده حقوق هم می‌رود برای قبض آب و برق و گاز و باید سنگی به شکم بست که دغدغه نان کمتر شود.

بچه‌ها که مدرسه بروند جیبشان باید از پول توی جیبی خالی باشد و تلاش کنند کمتر مشق شب بنویسند که آنقدر نیاز به خرید مداد و دفتر نباشد.

لباس نو فقط سالی یک بار آن هم عید به عید! خرج اضافی هم موقوف، اما باز هم هرجور صرفه‌جویی و قناعت پیشه کنند این حقوق کارگری به هزینه‌های زندگی امروز نمی‌رسد.

با این اوضاع مالی، این نرخ روزافزون تورم را باید کجای دلشان جا دهند؟ این‌که شب بخوابند و صبح برنج و پنیر و روغن گران‌تر شود و کمیاب.

و فقط همین کم است که یکی از اعضای خانواده مریض شود و کار به یک پزشک متخصص و عکس و آزمایش برسد و دارو که دیگر جای خود دارد.

با ماهی 400 هزار تومان مسلماً از این بهتر نمی‌توان زندگی کرد و این روزگار یک کارگر است.

روزگار افرادی که قشر بزرگی از جامعه را تشکیل می‌دهند، اما به اندازه جمعیت بزرگشان امکانات در اختیار ندارند و دست مزد نمی‌گیرند.

آدم‌هایی که روزیشان از حلال‌ترین روزی‌هاست و حاصل زور بازو و عرق پیشانی. بدون حضورشان پای پیشرفت و توسعه کشور لنگ می‌ماند و دست دشمن به ایران دراز.

اما قدرشان را نمی‌دانیم، برای بهبود وضع زندگیشان کاری نمی‌کنیم و انتظار داریم همیشه کارشان رضایت‌بخش باشد.

کارگران ایرانی کم نیستند، با پایه حقوقی که نه به اجاره خانه می‌رسد و نه به قبض‌های نفس‌گیر آب و برق و نه به نان سفره شام.

کارگران صاحب دست‌های زحمتکش هستند و چشم‌های پر از شرم، شرم از سفره خالی و نگاه پر از توقع کودکی که نمی‌داند پایه حقوق کارگری چیست، فقط می‌خواهد از هم کلاس‌هایش جا نماند و لباس‌های نو بپوشد.

تا سایه فقر و ناامنی شغلی بر سر کارگران مستدام است اقتصاد کشور هم مریض است. سایه‌اش کم باد از سر این راست‌کرداران حلال‌خور که به سختی روزگار می‌گذرانند.

«جواد اکبری»، دبیرخانه کارگر استان کرمانشاه در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران( ایسنا) منطقه کرمانشاه، اظهار کرد:هیچ تضمین شغلی برای کارگران وجود ندارد و حقوق کارگران جزو پایین‌ترین حقوق‌ها در کشور است.

وی با تاکید بر این‌که دستمزد کارگران کفاف زندگی آنها را نمی‌دهد، گفت: این میزان دستمزد تنها خرج کرایه خانه و هزینه ایاب و ذهاب است و با توجه به نرخ تورم امروزه، پاسخگوی زندگی این قشر نیست.

دبیرخانه کارگر استان کرمانشاه نبود امنیت شغلی را از مهم‌ترین مشکلات قشر کارگر برشمرد و افزود: کارگران هیچ تضمینی برای آینده شغلی خود ندارند و هر لحظه در معرض اخراج هستند.

به گفته‌ی وی، کمبود نقدینگی، اکثر کارخانه‌ها را مجبور به تعدیل نیرو می‌کند که در این میان کارگران نیز متضرر می‌شوند.

اکبری تصریح کرد: کارگران از آسیب‌پذیرترین اقشار جامعه هستند و باید فکری به حال وضعیت معیشتی آنها کرد.

دبیرخانه کارگر استان کرمانشاه افزود: مشکلات مالی و نبود آرامش، انگیزه کاری کارگران را کم می‌کند و با این روند هم دولت، هم کارفرما و هم خود کارگر آسیب می‌بینند.

وی افزایش هزینه‌های درمان را نیز از دیگر مشکلات کارگران دانست که دیگر دفترچه‌های درمانی پاسخگوی آن نیست.

اکبری در پایان از دولت خواست فکری به حال حقوق کارگران بکند و با اختصاص سبد کالا و سایر امکانات، برای بهبود اوضاع معیشتی این قشر اقداماتی شود.