به گزراش خبرنگار ديپلماسي عمومي و جنگ نرم خبرگزاري فارس، انديشكده "رند " در گزارش "آينده هستهاي ايران و گزينههاي سياسي پيش روي آمريكا " به برسي نحوه جلوگيري ايران از استفاده سلاح هستهاي و دكترين نظامي ايران در جنگ نامتقارن پرداخته است.
بخش هشتم:
* جلوگيري از حمله ايران (پس از دستيابي به سلاح هستهاي) به آمريكا و متحدانش در منطقه بستگي به يادآوري هزينههاي اين كار به ايران و كاهش منافع احتمالي و رويكرد منطقي ايران در محاسبه سود و ضرر آن دارد
- بازداشتن ايران از تبديل شدن به قدرتي هستهاي:
در صورتيكه ايران قادر به دستيابي به سلاح اتمي باشد، آمريكا بايستي راههايي بيابد تا ايران را از حمله به آمريكا، نيروهاي نظامي آمريكا در منطقه و متحدان آمريكا در منطقه بازدارد. با توجه به نوشتههاي پيشين و درسهاي تاريخي اين درك كلي حاصل شده كه بازداري بستگي به اين دارد بتوانيم هزينههاي استفاده از سلاح اتمي را به ايران يادآوري كنيم، منافع احتمالي استفاده از سلاح را كاهش دهيم و صد البته اراده لازم جهت مبادرت به اين اقدامات از خود نشان دهيم. موفقيت در بازداشتن ايران از ساخت سلاح بستگي كامل به اين مسأله دارد كه ايران در ارزيابي هزينهها و منافع رويكردي منطقي داشته باشد. اين بخش با مقدمهاي درباره چگونگي بازداشتن ايران از ساخت سلاح آغاز ميشود و طي آن شرحي از رفتار و برنامهريزي نظامي ايران، راههاي محتمل براي حل درگيري ايران و آمريكا، و سپس راههايي براي حل معضل استفاده ايران از سلاح هستهاي ارائه ميشود. سپس رويكردهاي آمريكا براي بازداشتن ايران از كاربرد سلاح هستهاي عليه نيروي نظامي آمريكا و متحدان آمريكا در منطقه مطرح ميشود.
* رويارويي ايران با آمريكا همواره نه به شكل مستقيم، بلكه به شكل غيرمستقيم و با استفاده از عوامل نيابتي ايران عليه آمريكا در منطقه بوده است
- رفتار و برنامهريزي نظامي ايران در تاريخ:
تاريخ نشان ميدهد كه جمهوري اسلامي ايران همواره از رويارويي نظامي مستقيم با آمريكا اجتناب كرده است و ترجيح داده از عوامل نيابتي خود عليه متحدان منطقهاي آمريكا سود ببرد تا بهانهاي براي كاربرد نيروهاي نظامي قدرتمند دست آمريكا ندهد. نخبگان ايراني از برتري نظامي آمريكا به خوبي آگاهند و به ويژه پس از اينكه آمريكا صدام حسين را در سالهاي 1991 و 2003 شكست داد بيش از پيش به اين برتري پي بردند.
* بيشترين احتمال جنگ بين ايران و آمريكا در خلال جنگ نفتكشها بود
تنها زماني كه بيشتري احتمال جنگ و رويارويي مستقيم بين نيروهاي
ايران و آمريكا پيش آمد طي جنگ نفتكشها در خلال سالهاي 1988-1984 بود، اما اين
برهه تاريخي را بيشتر از جهت تلاش ايران براي گسترش دامنه جنگ ايران و عراق به
متحدان عراق و مجازات آنها بابت پشتيباني از عراق ميشناسند.
* ايران با عوامل نيابتي خود مثل حزبالله در لبنان و گروههاي ويژه عراق به
آمريكا آسيب ميزند تا هم قدرتش را به آمريكا و در منطقه نشان دهد و هم بتواند نقش
خود در اين اقدامات را انكار كند
يران براي وارد آوردن ضربههاي غيرمستقيم به منافع آمريكا از عوامل نيابتي خود چون
حزبالله در لبنان و جيشالمهدي و گروههاي ويژه در عراق سود ميبرد. حملاتي كه طي
دهه 1980 به سفارت آمريكا و پايگاه نيروي دريايي آمريكا در لبنان صورت گرفت و كمك
مرگبار اخير به شورشيان عراق و افغانستان براي درگيري با نيروهاي آمريكايي را ميتوان
به ايران نسبت داد. اين رويكرد به ايران امكان ميدهد هم به اهداف خود مبني بر منع
آمريكا از حمله و گسترش نفوذ منطقهاي به هزينه آمريكا دست يابد، و هم دست داشتن
در اين اعمال را انكار كند. علاوه بر اين، حملات سطح پايين و نامتقارن عليه
نيروهاي آمريكا مانع از ورود به درگيري همهجانبه و بزرگ با اين كشور، كه قطعاً
شكست ايران را در پي خواهد داشت، ميشود.
ثبت نظر